La APP: Ofrecemos una herramienta turística más
Localización. Almoite na parroquia de Santa María de Almoite. Tipo de monumento. Relixioso. De interese histórico, etnográfico, relixioso e arquitectónico. Datación. Indeterminada. Elementos da baixa idade media e posterior. Estética barroca. Descrición: O conxunto monumental da Igrexa de Almoite componse de: templo relixioso, viacrucis no muro que o arrodea, peto de ánimas e cruceiro na entrada principal. As obras de arte pódense clasificar dentro do estilo barroco. Representa un conxunto de elementos típicos da arquitectura relixiosa na Galiza que aquí podemos visualizar a un tempo. O cruceiro de pedra érguese ao pé das escaleiras da entrada principal. No fuste, de forma cilíndrica, dispóñense as imaxes de Adán e Eva e a serpe nunha alegoría da expulsión do Paraíso. Remata nun capitel e nunha cruz bifronte coas figura de Cristo e da Virxe. Garda gran similitude pola súa feitura e labrado, cun dos cruceiros mellor considerados en Galiza, como é o Cruceiro de Hío (Cangas do Morrazo). O viacrucis está formado por varias cruces ao longo do muro do adro da igrexa. O peto de ánimas está situado no muro do adro da igrexa parroquial de Almoite Catalogación. Inventario de bens patrimoniais, Xunta de Galicia.
Almoite na parroquia de Santa María de Almoite.
Localización. Betán na Parroquia de San Martiño de Betán. Tipo de monumento. Igrexa de orixe alto-medieval e estilos románico e barroco. De interese arquitectónico-artístico, etnográfico e histórico. Datación. Época alto-medieval. Primeiros do século XIII. Descrición Igrexa de estilo románico, de primeiros do século XIII, reformada no século XVIII con estilo barroco. Planta rectangular con muros de pedra granítica ben labrada e contrafortes nos laterais. No exterior atopamos canzorros nas cornixas laterais. A fachada principal, presenta cornixa en arco e remate con pináculos nas esquinas, sobre ela está a espadana, feita dun corpo e con remate en pirámide coroada con cruz de pedra. Porta de acceso con arco de medio punto e frontal con lintel románico. Contén un escudo de pedra labrado no seu interior onde se observa unha cruz “paté” que divide o espazo en catro partes; en cada unha vese a figura dun animal. Os elementos románicos que podemos observar son: o lintel da entrada e quince canzorros no aleiro e tamén o que se ve na ventá do remate da espadana. Catalogación. Inventario de bens patrimoniais, Xunta de Galicia.
Betán na Parroquia de San Martiño de Betán.
Localización. Santa Eufemia de Ambía na Parroquia de Santo Estevo de Ambía. Tipo de monumento. Capela cristián alto-medieval. De interese arquitectónico, artístico, histórico, etnográfico e relixioso. Datación. Século IX. Inicio da alta idade media. Descrición Capela de estilo prerrománico do século IX e con influencia mozárabe. Cronoloxicamente, está relacionada con outras dúas capelas do mesmo estilo nas terras de Ourense: Santa Comba (concello de Bande) e San Miguel (nos terreos do actual Mosteiro de San Rosendo en Celanova). En poucos lugares se pode atopar semellante concentración de patrimonio arquitectónico-relixioso, nos inicios da idade media europea; coas peculiaridades do estilo propio peninsular, marcado pola influencia da cultura mozárabe. A planta componse dunha soa nave con ábsida rectangular e dividiase en tres capelas interiores. Vense os arranques de dous arcos dobres de ferradura que formaban parte das tres naves primitivas. No seu interior atopamos unha ara de orixe romano (baixo imperio romano) e un cristo crucificado en talla de madeira de orixe medieval-románico. Da época da romanización, figura no contorno de Santa Eufemia a chamada “Fonte das Ninfas”, lugar de onde viría a ara que hoxe está no interior da capela de Santa Eufemia. Catalogación. Ben de interese cultural (BIC). Declarado Monumento […]
Parroquia de Santo Estevo de Ambía.
En Vilariño de Lama Má, atopamos a igrexa parroquial de San Cibrao Data de mediados do século XVIII. É sinalada pola súa impresionante fachada, tanto pola altura como pola variada decoración. No interior agocha varias sorpresas, coma o artesonado do teito, o retablo do altar, un tríptico de estilo “rococó” e o resto dunha pintura renacentista, que representa a Santa Lucía. É sabido da importancia das terras de Baños de Molgas e Maceda ao longo da Idade Media, por eso paga a pena pararnos a observar os escudos que atopamos na fachada: Vemos dous escudos nobiliarios: O dos Marqueses de Villaverde da Limia e o dos Soutelo de Nóvoa. A familia dos marqueses de Villaverde, ten a orixe na familia Soutelo de Nóvoa, do pobo veciño de Xocín. O antepasado común das dúas familias é: Antonio Soutelo de Nóvoa, que chegou a ser Mestre de Campo e Cabaleiro da Orde de Santiago. O escudo da familia Soutelo, representa 5 castiñeiros en formación de sotuer. E aparece na fachada por orde de Manuel Soutelo de Nóvoa, que en 1760 é o padroeiro de Lama Má. Noutra parte da fachada vemos unha inscripción que reza: HIZOSE SIENDO ABAD EL SR DN ALONSO […]
Vilariño de Lama Má. Baños de Molgas
A Igrexa parroquial de San Salvador de Baños de Molgas é un edificio de grandes dimensións con muros de sillaría, destacando en altura o presbiterio con respecto á nave. Fronte sinxelo con remate de cornixa en arco e pináculos nas esquinas, na parte central figura dun Anxo. Torre de catro corpos lisos, os dous primeiros e o terceiro cun reloxo, o último remata en oito arcos onde se albergan as campás e cúpula con remate de cruz de ferro.
Parroquia de Molgas
Igrexa parroquial de Ambía. Orixe renacentista: 1565. A riqueza e importancia desta igrexa pódese comprobar vendo as obras de arte no interior: Retablo do altar datado na mesma cronoloxía que a orixe da igrexa e o conxunto de trabes de madeira labrada do teito. Ambía, como territorio parroquial, foi un dos lugares máis importantes das terras de Ourense ao longo de toda a Idade Media; atopamos monumentos e lugares de moito interés histórico e monumental: Suatorre, Santa Eufemia de Ambía, O Pazo, Vilameá, etc
Baños de Molgas
